Chapter 11

  ¶ Karon ang pagtoo mao ang pasalig kanato sa mga butang nga atong ginapaabut, ug ang panghimatuod sa pagkaanaa sa mga butang nga dili nato makita.  

  Kay tungod niini ang mga tawo sa karaan nanagpakadawat sa langitnong pag-uyon.  

  Tungod sa pagtoo kita makasabut nga ang kalibutan gibuhat pinaagi sa pulong sa Dios, nga tungod niana ang mga butang nga makita gibuhat gikan sa mga butang nga wala magpadayag.  

  ¶ Tungod sa pagtoo si Abel mihalad ngadto sa Dios sa labaw pa ka hinalangpon nga halad-inihaw kay sa kang Cain, nga pinaagi niini siya nahiuyonan ingon nga tawong matarung, nga gipanghimatud-an sa Dios diha sa pagdawat niya sa iyang mga halad; siya patay na, ngani tungod sa iyang pagtoo siya karon nagasulti pa gihapon.  

  Tungod sa pagtoo si Enoc gilalin ngadto sa langit aron siya dili makatagamtam sa kamatayon; ug siya wala hikaplagi kay gikuha man siya sa Dios. Sa wala pa siya kuhaa siya gipanghimatud-an nga nakapahimuot sa Dios.  

  Ug kon walay pagtoo dili gayud mahimo ang pagpahimuot kaniya. Kay bisan kinsa nga magaduol sa Dios kinahanglan magatoo sa iyang pagkaanaa ug nga siya magabalus ra sa mga magapangita kaniya.  

  Tungod sa pagtoo si Noe, sa napasidan-an siya sa Dios mahitungod sa mga hitabo nga wala pa makita, mitagad sa pasidaan ug iyang gibuhat ang arka alang sa pagluwas sa iyang panimalay; tungod niini ang kalibutan iyang gihukman sa silot, ug siya nahimong manununod sa pagkamatarung nga pinaagi sa pagtoo.  

  Tungod sa pagtoo si Abraham misugot sa diha nga gitawag siya sa pag-adto sa usa ka dapit nga iyang pagadawaton ingon nga panulondon; ug siya miadto nga wala lang mahibalo kon asa siya paingon.  

  Tungod sa pagtoo siya mipuyo didto sa yuta sa saad, nga daw sa laing yuta, nga nagpuyo sa mga balongbalong uban kang Isaac ug Jacob nga mga manununod sa mao rang saad uban kaniya.  

  Kay siya nagpaabut man niadtong lungsod nga may mga patukuranan, kinsang magtutukod ug magbubuhat mao ang Dios.  

  Tungod sa pagtoo bisan si Sara na gayud nakadawat pa ug gahum sa pagpanamkon, bisan tuod siya lapas na sa panuigon alang niini, sanglit iya mang giisip nga kasaligan kadtong naghimo sa saad.  

  Tungod niana gikan sa usa ka tawo ug kaniya nga sama ra sa patay na, misanay ang mga kaliwatan nga ingon kadaghan sa mga bitoon sa kalangitan ug nga ingon sa dili maisip nga balas sa kabaybayonan.  

  Diha sa pagtoo kini silang tanan nangamatay nga wala makadawat sa mga gisaad kanila, hinonoa nanaglantaw lamang sila niini ug nanaghangop niini gikan sa halayo, nga nanag-ila nga sila mga dumuloong ug mga langyaw lamang dinhi sa yuta.  

  Kay ang mga tawo nga managsulti sa ingon nagapadayag nga sila nagapangitag ilang kaugalingong yutang puloy-anan.  

  Kon mao pay ilang gihunahuna ang yuta nga ilang gigikanan, sila may kahigayonan pa unta sa pagpamalik didto.  

  Apan ang tinuod mao nga ilang gitinguha ang usa ka labi pa ka maayong yuta, nga sa ato pa, usa nga langitnon. Tungod niana ang Dios dili maulaw nga paga-ingnon siya nga ilang Dios, kay siya nakaandam na man ug lungsod alang kanila.  

  Tungod sa pagtoo si Abraham, sa gisulayan siya, mihalad kang Isaac; ug siya nga mao ang nakadawat sa mga saad andam sa paghalad sa iyang bugtong nga anak,  

  nga bahin kaniya giingon, "Ang pinaagi kang Isaac maoy pagahinganlan nga imong mga kaliwat."  

  Iyang giisip nga ang Dios arang makabanhaw sa mga tawo gikan sa mga patay; nga tungod niana, sa sinambingay nga pagkasulti, iyang gidawat siya pagbalik nga daw sa nabanhaw.  

  Tungod sa pagtoo si Isaac nangaliya ug mga panalangin alang kang Jacob ug kang Esau sa ilang kaugmaon.  

  Tungod sa pagtoo si Jacob, sa himalatyon na siya, nanalangin sa matag-usa sa mga anak ni Jose, ug miduko sa pagsimba nga nag-akbo sa tumoy sa iyang sungkod.  

  Tungod sa pagtoo si Jose, sa hapit na siya mamatay, mihisgot mahitungod sa pagpanggula sa mga Israelinhon sa kaulahiay, ug mibilin ug mga tugon mahitungod sa iyang mga bukog.  

  Tungod sa pagtoo si Moises sa iyang pagkahimugso, gitagoan sa iyang mga ginikanan sulod sa tulo ka bulan, kay ila mang nakita nga ang bata matahum; ug wala sila mahadlok sa sugo sa hari.  

  Tungod sa pagtoo si Moises, sa daku na siya, wala mosugot nga pagatawgon siya nga anak sa anak nga babaye ni Faraon,  

  nga nagpalabi pa hinoon sa pag-antus sa mga pagdagmal kauban sa mga tawo sa Dios kay sa pagpahimulos sa lumalabayng kalipay sa pagpakasala.  

  Iyang giisip ang pasipala nga pagaantuson alang kang Cristo ingon nga labi pa ka dakung bahandi kay sa mga bahandi sa Egipto, kay siya nagtutok man ngadto sa balus.  

  Tungod sa pagtoo siya mibiya sa Egipto, dili nga nahadlok sa kasuko sa hari; kay siya milahutay man nga ingon sa nagtan-aw kaniya nga dili makita.  

  Tungod sa pagtoo iyang gisaulog ang Pasku ug gisablig ang dugo aron ang Maglalaglag sa mga panganay dili makadaut kanila.  

  Tungod sa pagtoo ang mga tawo mitabok sa Dagat nga Mapula nga daw sa yuta nga mamala; apan ang mga Egiptohanon, sa pagsulay nila sa paghimo sa ingon, nangalumos.  

  Tungod sa pagtoo ang mga kota sa Jerico nangatumpag tapus gilibutan nila kini makausa sa matag-adlaw sulod sa pito ka adlaw.  

  Tungod sa pagtoo si Rahab nga dautang babaye wala malaglag kauban sa mga masukihon, kay iya mang gihinangop ang pagdawat sa mga maniniid ingon nga mga higala.  

  ¶ Ug unsa pay uban nga akong isulti? Kay pagakulangon ako sa panahon sa paghisgot mahitungod kang Gideon, kang Barak, kang Samson, kang Jepte; mahitungod kang David ug kang Samuel ug sa mga profeta--  

  nga tungod sa pagtoo gipangdaug nila ang mga gingharian, gipatuman nila ang pagkamatarung, gipanagdawat nila ang mga saad, gipanagtak-om nila ang mga baba sa mga leon,  

  gipalong nila ang mabangis nga kalayo, nakaikyas sila sa sulab sa ispada, gikan sa kahuyang nakab-ot nila ang kalig-on, nangahimo sila nga makagagahum sa panggubatan, ilang gipatibulaag ang mga kasundalohang langyaw.  

  Ang nangamatay nga mga anak gipabalik ngadto sa ilang mga inahan pinaagi sa pagkabanhaw. Ang uban gipanagsakit ngadto sa kamatayon, nga nanagsalikway sa kagawasan, aron sila mangabanhaw ngadto sa labi pa ka maayong kinabuhi.  

  Ang uban nanag-antus sa mga pagbiaybiay ug mga paghampak, ug bisan pa gani sa mga talikala ug sa mga pagbilanggo.  

  Gipanagbato sila, gipanagpamutol sila pinaagi sa gabas, gipamatay sila pinaagi sa ispada; sila nanagpanglakaw nga nanagsaput ug mga panit sa mga karniro ug mga kanding, nanag-antus sa kawalad-on, mga sinakit, mga dinagmalan--  

  nga kanila ang kalibutan dili takus-- nahadiindiin sila sa mga kaawaawan ug mga kabukiran, sa mga lungib ug mga langub sa yuta.  

  Ug kini silang tanan, bisan gipanghimatud-an sa ilang pagtoo, wala managpakadawat sa gisaad kanila,  

  sanglit gikatagana man sa Dios ang labi pa ka maayong butang alang kanato, nga sila dili niya pagahingpiton gawas kon mahiuban kita.